در حال بارگذاری ...
مهران امام‌بخش بازیگر نمایش مارلون براندو در گفت‌وگو با ایران‌تئاتر مطرح کرد:

براندو  بهترین بازیگر قرن بیستم سینما است

ایران‌تئاتر: ظاهر شدن در نقش اسطوره ها به خصوص از نوع بازیگریش برای هر بازیگری سرشاز از جذابیت و چالش لذت بخش است. مهران امام بخش بازیگر نقش پذیر تئاتر که استاد ایفای نقش های کلاسیک در نمایش های مشهوری نظیر هملت و کالون و قیام کاستلیون است.

او در نمایش جدیدش به خوبی از پس این چالش بر آمده و در قامت براندوی افسانه ای در صحنه موفق ظاهر شده است. امام بخش بازیگر با سابقه تئاتر بیش از دو دهه است که حضور مستمری در صحنه دارد و در سمت هایی نظیر مدیر تولید و کارگردانی در تئاتر فعالیت داشته است. او در مقطع کارشناسی ارشد کارگردانی از دانشگاه هنر تهران فارغ التحصیل شده است.مهران امام‌بخش چندی پیش در یکی از نقش های محوری نمایش هملت تصویر درست و موفقی از شخصیت گورکن که در خوانش آرش دادگر تبدیل به یک دانای کل است ارائه کرد. امام بخش جوایزی زیادی در دوران بازیگریش به دست آورده است؛ از جمله در بیست و یکمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر با نمایش دو حکایت از چندین حکایت رحمان در سال 1381 برنده جایزه بهترین بازیگر مرد شد. نمایش مارلون براندو بعد از اجرای نمایش استیو جابز، جدیدترین تجربه کارگردانی مهران رنجبر است که لحظه مرگ براندو در سال ۲۰۰۴ و مواجه اش با چند شخصیت مهم زندگیش را به تصویر می‌کشد. این اثر نمایشی مرداد ماه ساعت ۲۱ در سالن شماره یک تماشاخانه سپند روی صحنه است. با امام بخش درباره بازی در این نمایش و ابعاد شخصیتی مارلون براندو گفت وگویی انجام داده ایم.

 

ظاهر شدن در قالب بازیگری(مارلون براند) که برای اغلب مردم یک اسطوره بازیگری است؛ آیا برای یک بازیگر چالشی بزرگ است؟

نگاهی که مهران رنجبر به براندو دارد مرتبط است به علاقه اش  به ساخت نمایش پرتره از بزرگان که در نمایش قبلیش رفت به سراغ استیو جابز و کار بعدیش هم درباره برنارد راسل است. رنجبر در این اثرش به مقاطعی از زندگی براندو می پردازد که شاید برای کسانی که با بیوگرافیش آشنایی ندارند جذابیت های زیادی دارد. نمایش به سال 2004 و زمان مرگ براندو شروع می شود. در این مقطع چهار نفر حضور دارند که  نقش بسیار مهمی در زندگییش داشته اند. مادر، پدر، یک طرفدار بیمار روحی و مریلین مونرو و ماریا اشنایدر این افراد را شامل می شوند. براندو در کتابش هم به طور مفصل درباره این چهار تا آدم حرف زده است. برای مهران رنجبر این مسئله مهم بود که برزخی را نشان بدهد و مارلون براندو و این شخصیت ها در این برزخ قرار می گیرند.

 

بدون تردید خیلی اذعان دارند براندو چزو 5 بازیگر برتر قرن بیستم است؟

بله و خودش همیشه می گفت که به بازیگری علاقه ای نداشته ام و به اصرار مادرش وارد بازیگری شده است.

 

آیا این مسئله ریشه در واقعیت دارد و یا جزء حرف هایی است که براندو برای متفاوت نشان دادنش آن را مطرح کرده است؟

واقعیت است که خود براندو به صراحت گفته برای پولی که از بازیگری به دست می آورده اهمیت زیادی قائل بوده است. البته به هیچ وجه نمی توان منکر نبوغ براندو در بازیگری شد. شاید ریشه ناآرامی های روحی براندو به دوران کودکیش و رابطه پر تنش بین والدینش برمی گشته است و پدرش به صراحت به مادرش که مدرس بازیگری بوده گفته که با هنری فوندا رابطه داشته است. در صورتی که هنری فوندا بهترین شاگرد مادرش بوده و رابطه استاد - شاگردی داشته اند. پدر براندو که یک گاوچران بوده همیشه می خواسته پسرش هم گاوچران بشود.

 

شما بعد از اعلام انصراف بازیگر نقش براندو(بهنام شرفی) که در حدود سه ماهی با گروه تمرین کرد وارد تیم بازیگری شدید و زمان کمی برای تمرین در اختیار داشتید. با این چالش چگونه برخورد کردید؟

در ابتدا برای قبول این پیشنهاد کاری تردید داشتم؛ اما موقعی که با کارگردان نمایش صحبت کردم و با نظراتش آشنا شدم، به بازی در این نمایش رضایت دادم.

 

آیا نظرات کارگردان با نظرات شما درباره براندو یکسان بود؟

نه، تفاوت هایی وجود داشت.

 

آیا قبل از بازی در این نمایش کتاب زندگی نامه براندو را خوانده بودید؟

بله، به نظرم براندو  بهترین بازیگر قرن بیستم سینما است. نکته مهم این است که براندو در زندگیش دچار پاردوکس های زیادی بود و همین که این بهترین بازیگر دنیا علاقه به بازیگری نداشت خیلی دراماتیک است. براندو در مصاحبه ای هم گفته بود به دلیل علاقه به داییش آمده بوده تا گانگستر بشود و ناگهان سر از بازیگری آورد و یکهویی هم به او اسکار می دهند. به نظرم دیدن این مسائل در نمایش تا حدی برای تماشاگری که نگاه اسطوره ای به براندو دارد شاید نگاهش را تغییر بدهد.

 

آیا در این نمایش مهران رنجبر قصد اسطوره زدایی از براندو دارد؟

بله، این نکته مد نظرش بوده است.

 

آیا شما هم با چنین کاری موافق هستید؟

این رویکرد یک بخش قضیه است و نکته دیگر چالش های براندو به عنوان اسطوره مطرح است .

 

آیا چند سال قبل فکر می کردید روزی در تئاتر نقش براندو را ایفا کنید؟

نه، بعد از خاتمه اجرای نمایش عروسی مردگان قصد داشتم دو سه ماهی نقشی قبول نکنم و استراحت کنم؛ اما با پیشنهاد بازی در این نمایش مواجه شدم و قبولش کردم . برای من ایفای این نقش قوق العاده سخت است. برای بازی در نمایش براندو به لحاظ بدنی هم بسیار پروسه  سختی را تحمل کردم.

 

عکس هایی از براندو در نیمه دوم دهه هفتاد و بازی در فیلم اینک آخر الزمان است  کهدر آن براندو با سر تراشیده دیده می شود و خیلی شبیه به چهره شما شده است. این مسئله چقدر در ایفای بهتر نقش به شما کمک کرد؟

نکته ای که اشاره کردید خیلی از تماشاگرانی که اجرا را دیده اند به من گفته اند و معتقدند چهره ام خیلی به براندوی میانسال نزدیک است. البته تماشاگران دیگری هم وجود دارند که خلاف این عقیده را دارند. در نمایش اتمسفری وجود دارد که می شود این بحث شباهت ظاهری من را با براندو فراموش کرد.

 

آیا این عقیده را قبول دارید بازیگری که نقش یک آدم سرشناس را بازی می کند باید حتما شباهت زیادی با او داشته باشد؟

به نظرم لزومی ندارد که حتما این شباهت وجود داشته باشد. در نمایش هم کارگردان تمایلی نداشت که این شباهت وجود داشته باشد و من در تمرینات به ایشان می گفتم اگر تاکید به شباهت وجود داشت بهنام شرفی از من گزینه بهتری بود.

 

آیا دلیل انصراف بهنام شرفی از بازی در نمایش صرفا بحث بیماری بود؟

بله، طبق اظهار دوستان گروه در حین تمرینات بهنام شرفی دچار ناراحتی قلبی شده بود و نمی توانست نقش را بازی کند.

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی




نظرات کاربران